ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΕ ΖΩΑ

  Τα παιδιά της τάξης έγραψαν ιστορίες με ήρωες ζώα. Θίγονται ζητήματα όπως η καταπίεση, η έλλειψη ελευθερίας και η καταπάτηση δικαιωμάτων. Οι ομοιότητες με την κοινωνία των ανθρώπων δεν είναι και λίγες...

 

           Η ΦΑΡΜΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ

  Τα ζώα μαζεύτηκαν στην φάρμα για να αποφασίσουν ποιον θα βγάλουν αρχηγό. Η ζωή τους τελευταία ήταν πολύ δύσκολη. Oι άνθρωποι τα ζητούσαν να κάνουν όλο και περισσότερες δουλειές μειώνοντας τους το φαγητό και την ξεκούραση που τόσο πολύ χρειάζονταν.

    Στην αρχή το λόγο πήρε η κότα η Κοκότα λέγοντας πόσο δύσκολη είναι η ζωή τους στο κοτέτσι. Μετά τον λόγο πήρε η αγελάδα η Μίλκα λέγοντας ότι συνέχεια της ζητάν όλο και περισσότερο γάλα. Τέλος, πήρε το λόγο ο Ντορής ο γάιδαρος, λέγοντας για το πόσο πολύ τον φορτώνουν. Όλοι μαζί φώναζαν:  «δεν αντέχουμε άλλο αυτή την ζωή». Φώναζαν επίσης για το φαγητό και για τις άθλιες συνθήκες στις οποίες ζούσαν μέσα στην φάρμα.  Έτσι, ψήφισαν για αρχηγό το μαύρο πρόβατο.

    Το μαύρο πρόβατο πήγε και μίλησε με τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι γέλασαν τόσο πολύ μαζί του που το πρόβατο άσπρισε από το κακό του!

Έφυγε με σκυμμένο το κεφάλι.

    Την άλλη μέρα οι άνθρωποι ζήτησαν από τις κότες να κάνουν πιο πολλά αυγά, από την αγελάδα περισσότερο γάλα και από τον γάιδαρο περισσότερο φόρτωμα. Όσο για το μαύρο πρόβατο, γέμισε με το κρέας του το πασχαλινό τραπέζι.

     Σας θυμίζει κάτι αυτή η ιστορία; Εμένα μου θυμίζει την κατάσταση σήμερα στην Ελλάδα!

Πολύβιος Παναγιωτίδης

       

     Σε ένα δάσος, ένα κοπάδι ύαινες έδιωξαν τα λιοντάρια και έγιναν αυτές οι άρχοντες του δάσους. Οι ύαινες έκαναν ότι ήθελαν, έκλεβαν φαγητό, έτρωγαν ζώα και όλοι στο δάσος τις φοβόντουσαν.

   Μόνο μια παρέα λαγών δεν φοβόταν τις ύαινες. Έλεγαν στα άλλα ζώα πως πρέπει όλοι μαζί να ξεσηκωθούν και να τις διώξουν γιατί ήταν περισσότερα. Τα ζώα όμως από το φόβο τους δεν μιλούσαν, αλλά κρύβονταν στις φωλιές τους.

   Μια μέρα η παρέα των λαγών δεν άντεξε άλλο και πήγαν μόνα τους έξω από τη σπηλιά που ήταν μέσα οι ύαινες και τις ζητούσαν να φύγουν. Οι ύαινες στην αρχή γέλασαν με τα λαγουδάκια αλλά μετά θύμωσαν και έδειξαν τα δόντια τους για να τα τρομάξουν. Τα γενναία όμως λαγουδάκια συνέχισαν να φωνάζουν.

   Ξαφνικά πίσω από τους λαγούς εμφανίστηκαν τα υπόλοιπα ζώα του δάσους που αφού είδαν τα γενναία λαγουδάκια να μην τρομάζουν , ξεπέρασαν κι εκείνα τον φόβο τους και ήρθαν και εκείνα και όλα μαζί έδιωξαν τις ύαινες από το δάσος τους για πάντα.

   Στο δάσος ξαναγύρισε η ηρεμία και όλα τα ζώα ήταν αγαπημένα και δεν φοβόντουσαν.

 

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ